.
غم داغ جوان سخت است ودشوار
کسی نبــود ازاین غصه خبـــر دار
.
مگرآن کس که خود داغ جوان دید
که دارد دیده ای از غصه خونبـار
.
جوان ازدست داده خـــــوب دانــد
چه آمــد برسرسلطــــان ابـــــــرار
.
غم داغ جوان زخمی است جانکاه
که براین زخم مرحم نیست درکـار
.
حسین بن علی زخمی به دل داشت
زداغ آن جــــــوان مــاه رخســـــار
.
که آن عـــــالم به رؤیـا دید ونالیـــد
فشـــــاند ازدیدگــانش اشک بسیـــار
.
بنـــــا باشد اگـــــر اشکی بریزیـــم
که از هر قطره اش بر خیزد آثــار
.
تسلــــی دل غمـــــد یـــده گـــــردد
شود نـــوروچـــراغی در شب تــار
.
کـــه هـــم قلب پـــــدرآرام گیـــــرد
وهــــم بهره برد فــــرزنـد سر شار
.
بدین منـــظور در این محفــل غـــم
ســــزاواراست تا بنمــــایم اظهــــار
.
بخــــوانم از جــــوان سـرو قـــــدی
کــــه در کـــــرببلا از جور اشرار
.
تنش از تیــــغ کیـــــن شد ارباً اربا
زجـــور دشمـــن بی رحــم وغـــدار
.
دم آخـــــر صـــدا میــــزد پـــدر را
بیـــا بنگـــــر علی را آخــــرین بار
.
امان از لحظه ای کـــه خسرودیـن
زقتـــل نـــور چشمش شد خبــــر دار
.
بــه سرعت آمـــده در قلـــب میـــدان
بـدیــدآن مــــردم بــدتــــر زکفـــــــار
.
علـــی اکبـــــرش را دور کــــردنـــد
چه آمد برسرش زآن قــوم خونخـوار
.
حسیــــن آمـــــد کنـــــار نعش اکبــر
چنــــان زدصیحـــه مولا با دل زار
.
بدن چــــون اربا اربا شد مپـرسید
زبان عاجــــز بـــود از نقـــل گفتار
.
تنش را در عبـــــا پیچیــــــد بـابـا
کمک خـــواهی نمود از آل اطــهار
.
جــــوانــان بنــی هــــاشم کجـــائید
ببینیدم چســـــان گشتـــــم گـــرفتار
.
سخــــن کــــوتاه محسن زاده زیـرا
ببین جاری است اشک غم زابصار
.
بدان این اشکــــها را بی چـه وچنـد
خــــداوند جهــــان باشد خــــریــدار
.
هر آن مادر اندر دل غم مرگ پسر دارد
زحال ام لیلای جوان مرده خبر دارد
.
نشاید داغ مرگ نوجوان را بردن از خاطر
خصوص آن مادر در زندگانی یک پسر دارد
.
اگر نالد زنی از داغ مرگ نوجوان خود
یقین آه جگرسوزش بهر قلبی اثر دارد
.
میان خاک و خون افتاده جسم اکبر رعنا
نمیدانم چرا لیلی بسر قصد سفر دارد
.
ندارد قدرت رفتن زخود لیلای افسرده
برای یاریش اکنون بهر سوئی نظر دارد
.
به دشواری جدا شد از سرنعش علی اکبر
زدرد این مصیبت تا قیامت چشم تر دارد
.
به هر زحمت جوانش را نموده هجده ساله
بامیدی که در پیری نهال او ثمر دارد
.
دگر موی سر لیلا سفید از داغ اکبر شد
مدام اندر دلش نفرین بچرخ حیله گر دارد
.
شد شوریده سر لیلا چومجنون در بیابانها
بسان چشمة زمزم سرشک اندر بصر دارد
.
شده صبر و شکیبائی ز دست او دگر بیرون
ازین ماتم اخوت را بجنت نوحه گر دارد