جنات

.

.

منظر دل های ماست، کرب و بلای حسین
مرغ دل ما زند، پر به هوای حسین

 .

یک نگه کربلا به بود از صد بهشت
جنت اهل دل است، صحن و سرای حسین

 .

دیدن باغ بهشت، مژده به زاهد دهید
زاهد و حور و قصور، ما و لقای حسین

 .

تربت پاکش بود داروی هر دردمند
دار شفای خداست، کرب و بلای حسین

.

ملک سلیمان بود در نظرش بی بها
آن که گدایی کند پیش گدای حسین

 .

هرکه رود کربلا بوسه به خاکش زند
بشنود از قدسیان، بانگ و نوای حسین

 .

چون به عزاخانه اش پا نهی آهسته نه
بال ملایک بود، فرش عزای حسین

 .

خنده کنان می رود، روز جزا در بهشت
هرکه به دنیا کند، گریه برای حسین

 .

غم نخورد بعد از این، بهر سرای دگر
آن که «شکوهی!» شود، نوحه سرای حسین

.

.

با قلب بشر مونس و دمساز حسین است

در خلوت دل ، محرم و هم راز حسین است

 .

زهرا و علی ، هر دو چو دریای گوهر بار

خلقت ، صدف است و گهر راز حسین است

 .

آن عاشق فرزانه و ، معشوق دو عالم

بر طاق فلک غلغله انداز حسین است

 .

هر آیتی از جانب حق ، معجزه ای بود

آن آینه که هر دم کند اعجاز حسین است

 .

راهی که بشر را به خداوند رساند

عشق است و در این فاصله پل ساز حسین است

 .

در راه نگهداری قرآن محمد

سرباز فداکار سرافراز حسین است

 .

شاهی که ز حر بن یزید ، از ره اکرام

بگذشت و نمود آن همه اعزاز حسین است

 .

فطرس که پرش را شرر قهر خدا سوخت

باز آن که بدادش پر پرواز حسین است

 .

ماهی که به هر کلبه ی تاریک بتابد

شاهی که به سائل نکند ناز حسین است

 .

از مردم دنیا ، مطلب حاجت خود را

در خواست از او کن که سبب ساز حسین است

 .

گر خلق تو را از خود جمله برانند

آن کس که پناهت بدهد باز حسین است

 .

امید"حسان" جان جهان رحمت یزدان

باب کرمش بر همه کس باز حسین است

.

.

روی نیازم کجاست، سوی حسین است و بس

قبله قلبم کجاست کوی حسین است و بس

.

سلسله عشق را سلسله جنبان خداست

سلسله عشق چیست موی حسین است و بس

.

دیدن وجه خدا گر که تو را آرزوست

وجه خدا ای عزیز روی حسین است و بس

.

بوی بهشت خدا از حرمش می وزد

بوی بهشت خدا بوی حسین است و بس

.

رحمت و لطف و کرم مهر و وفا و صفا

بخشش و جود و عطا خوی حسین است و بس

.

هر که امانش دهند روز جزا از عذاب

از برکات دم و هوی حسین است و بس

.

کوثر و حوض بهشت زمزم و هم سلسبیل

اندکی از قطره جوی حسین است و بس

.

آنکه بود طالب دیدن وجه خدا

گو که مرادت چو من روی حسین است و بس

.

می طلبد هر کسی امن و امان از عذاب

حصن امان خدا کوی حسین است و بس

.

حسن خدا را عیان کس نتوانست دید

آینه حسن حق روی حسین است و بس

.

----------------------------

گوهر اهل ولا، عشق حسین است و بس 
آنچه که دارد بقا، عشق حسین است و بس

.
مطلع انوار حق، مخزن الاسرار حق 
آیه صدق و صفا، عشق حسین است و بس

.
فلک نجات بشر، سیره اهل نظر 
ریشه حبّ خدا، عشق حسین است و بس

.
مقصد توحیدیان، منشأ حسن جهان 
مایه ایمان ما، عشق حسین است و بس

.
راه گشای همه، جان و دل فاطمه 
زینت آل عبا، عشق حسین است و بس

.
رایحه « هَل أتی »، مبدأ مهر و وفا 
محور اهل کساء، عشق حسین است و بس

.
خلق همه کائنات، بود ز یمن نبی 
عشق علی مصطفی، عشق حسین است و بس

.
نیست به یوم النشور، ترس به وقت عبور 
شافع ما در جزا، عشق حسین است و بس

.

.

لعل لب آنکس که ثنا خوان حسین است

تا حشر نبیند غم و خندان حسین است

.

بالله که شود چشمه ی فیض ابدیّت

چشمی که به یک مرتبه گریان حسین است

.

در حشر که هر کس به گناهی فتد از پا

دست همگی جانب دامان حسین است

.

بخشودگی اهل گنه در صف محشر

وابسته به یک گردش چشمان حسین است

.

آئین محمد که جهان زینت از او یافت

تزیین شده از خون جوانان حسین است

.

آن رشته که با تیغ جفا پاره نگردد

در نزد خدا رشته پیمان حسین است

.

در دیده فرو بستن از قامت اکبر

عقل عقلا مانده و حیران حسین است

.

---

عالم همه مست از گل رخسار حسین است

ذرات جهان در عجب از کار حسین است

.

دانیکه چرا آب فرات است گِل آلود

شرمنده ز لعل لب عطشان حسین است

.

جغد از چه بویرانه نشیند همه ی عمر

خاکم بدهان جای یتیمان حسین است

.

دانی که چرا چوب در آتش شود آخر؟

بیحرمتیش با لب و دندان حسین است

.

دانی که چرا خانه ی حق گشته سیه پوش

یعنی که خدا نیز عزادار حسین است

.

.

در هر دو جهان قبله ی من روی حسین است

یعنی همه جا روی دلم سوی حسین است

.

با عشق حسین از دو جهان، چون نکنم دل

ملک دو جهان قیمت یک موی حسین است

.

فردوس برین با همه ی حور و قصورش

مشتاق حریم وحرم کوی حسین است

.

در سجده دلم حاجت محراب ندارد

محراب نمازم، خم ابروی حسین است

.

خضر آنچه به صد سیر و سفر در طلبش بود

آبی است که سر چشمه ی او جوی حسین است

.

اَجرام فلک، جلوه ای از خویش ندارد

روشنگری مهر و مه از روی حسین است

.

طوبی به چنان جلوه گری، روز قیامت

نظّاره گر قامت دلجوی حسین است

.

در معرکه چون دید فلک صورت او گفت

نیروی علی در ید و بازوی حسین است

.

.

ما گره خورده به گیسوی حسینیم فقط

در کمند خم ابروی حسینیم فقط

 .

هر که با هر چه که مست است خودش می‌داند

ما که مست رخ خوشبوی حسینیم فقط

 .

به دم حضرت عیسی چه نیاز است که ما

همگی زنده به یک هوی حسینیم فقط

 .

این حسینیۀ دل وقف غم ارباب است

همه مداح و ثناگوی حسینیم فقط

 .

بر در میکده از روی نیاز آمده‌ایم

در پی باده مینوی حسینیم فقط

 .

هرکسی هست گرفتار رخ دلبر خویش

ما گرفتار گل روی حسینیم فقط

 .

«کعبه یک سنگ نشان است که ره گم نشود»

ما مسلمان شدۀ کوی حسینیم فقط

 .

یک نفر با سر زانوش به گودال آمد

همه دلواپس پهلوی حسینیم فقط

.

.

خرم دلی که منبع انهار کوثر است

کوثر کجا ز دیده پر اشک بهتر است

 .

نام حسین و کرببلا هر دو دلرباست

نام علی اکبر از آن دلرباتر است

 .

رفتم به کربلا به سر قبر هر شهید

دیدم که تربت شهدا مشک و عنبر است

 .

هر یک شهید مرقدشان چهار گوشه داشت

شش گوشه یک ضریح در آن هفت کشور است

 .

پرسیدم از کسی سببش را به گریه گفت

پائین پای قبر حسین قبر اکبر است

 .

پائین پای قبر علی اکبر جوان

هفتاد و یک شهید چو خورشید انور است

 .

برسمت راست مرقد یک پیر جلوه کرد

در گوشه رواق که نزد یکی در است

 .

پرسیدم از مخادم آن کاین مزار کیست؟

گفتا حبیب نور دوچشم مظاهر است

 .

در جنب نهر علقمه دیدم یکی شهید

گفتم چرا جدا ز شهیدان دیگر است؟

 .

گفتا خموش دار که عباس نامدار

منظور او ادب به جناب برادر است

 .

رفتم به خیمه گاه و شنیدم بگوش دل

آنجا فغان زینب و کلثوم اطهر است

 .

رفتم به سوی خیمه بیمار کربلا

دیدم که با دوصد غم و محنت برابر است

 .

وارد شدم به حجله داماد کربلا

دیدم عروس قاسم دستش ز خون تر است

 .

رفتم ز کربلا به سر تربت علی (ع)

دیدم که بارگاه علی عرش اکبر است

 .

وارد شدم به صحن و سرایش بصد امید

دیدم که چلچراغ علی سرو کوثر است

 .

برگشتم از رواق شدم وارد حرم

دیدم که چشم نوح نبی جای حیدر است

 .

پر نور چشم نوح نبی از علی بود

این نکته هم ز کاتب از خاک کمتر است

 .

شاها تویی که (ناصردین) باد چاکرت

منظور او به اذن جناب مطهر است

 .

(ناصر) چو بر نجف برسید و بگریه گفت

هر صبح و شام چشم امیدش بدین در است

.

.

تو کربلا داری عرش خدا داری

بی تو من بهار زردم

ای نام تو آه سردم

خاک تو شفای دردم

ضریح شش گوشه ی تو میخانم

 .

تو عشق تابانی همیشه میمانی

تو شاهنشه جهانی ذکر اهل آسمانی

تو لیلی لیلیانی دل من از باده ی تو دیوانست

 .

دلم هوای کربلا دارد آقا یا ثارالله

هوای گنبد طلا دارد آقا یا ثارالله

 .

چه شود اگر تو کنی نظر ، تو که با وفایی

ای شه حرم ، چه شود حرم، قسمتم نمایی

عشق تو داده شور و شینم ، عاشق بین الحرمینم

 .

دلم هوای کربلا دارد آقا یا ثارالله

هوای گنبد طلا دارد آقا یا ثارالله

 .

بیا نگاهم کن ، نظر به حالم کن

سر بر خاک تو گذارم ، از عشق تو بیقرارم

از داغ تو سوگوارم ،به پای عشقت همیشه میمانم

 .

عزیز زهرایی ، بزرگ دنیایی

ای دار و ندار عالم ، ای نام تو اسم اعظم

روز و شب همیشه هر دم

نام تو را عاشقانه می خوانم

 .

من از ازل زجام تو مستم آقا یا ثارالله

دخیل نام و پرچمت هستم آقا یا ثارالله

 .

ای سرود من ، ای وجود من ، تو همای عشقی

شاه عالمین ، به خدا حسین ، تو خدای عشقی

عشق تو در خاک و سرشتم ، کرببلای تو بهشتم